Η ακμή αποτελεί τη πιο συχνή δερματική πάθηση, αποτελώντας τη διάγνωση για 10,2 εκατομμύρια ασθενείς ετησίως στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Η ίδια παρότι δε συνιστά μια απειλητική για τη ζωή του ατόμου νόσο, επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής του καθώς μπορεί να διαθέτει μακροχρόνια διάρκεια και επίσης να επιφέρει μόνιμες δερματικές βλάβες, ευνοώντας την ανάπτυξη συναισθημάτων κατάθλιψης, μειωμένης αυτοεκτίμησης και κοινωνικής απόσυρσης.
Συνεχή επιδημιολογικά δεδομένα ενισχύουν την άποψη πως η ακμή προκύπτει από την αλληλεπίδραση γονιδίων και περιβάλλοντος. Το ανωτέρω καταδεικνύεται από το ιδιαίτερα αυξημένο ποσοστό της νόσου στις δυτικές κοινωνίες, γεγονός το οποίο πιθανότατα οφείλεται στη δράση διαφόρων περιβαλλοντικών παραμέτρων στους μηχανισμούς παθογένειας. Από καταγραφές δεδομένων φαίνεται πως η διατροφή, η ατμοσφαιρική μόλυνση, η ρύπανση των εσωτερικών χώρων, η υπεριώδης ακτινοβολία, το κλίμα και το συναισθηματικό στρες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της ακμής.